İstanbul’da başta olmak üzere, Türkiye Siyah-Beyazdı dün... Kulüp bilet yüklemesi yapan taraftarlara SMS atmış, kapalı ve numaralı beyaz, kale arkaları siyah forma giyip maça gelmesini istemişti. Herkes uydu. Kartal yuvası mağazalarındaki stoklar tükendi. Öyle ki, üstündeki renge bakıp, kimin hangi tribüne gideceğini herkes biliyordu.

Öyle ya; Kartal’a şampiyonluk için beraberlik yetiyordu. Ama Güneş’in ekibi müthiş taraftarı önünde, bununla yetinir mi? Asla. Karşı kaleye beş kez gitti. Marcelo iki gol attı. Sosa ve Quaresma üst direğe takıldı. Atılan da, kaçan da kimsenin umrunda değildi aslında.

Dünyada ilk

“Şampiyonluğa hiç bu kadar yakın olmamıştık..” demişti günler önceden Başkan Fikret Orman. Kulübün bir numaralı ismi yanılmadı. Camia öyle inanmıştı ki. Statta 40 bini aşkın taraftar. Beşiktaş’ta ise abartısız 400 bin kişi vardı.

Şampiyonluk duygusu açıklanamaz yaşanır.. Amansız yarışta sadece Fenerbahçe değildir ki rakip! Üç yıldır ‘sürgünde’ olan bir göçebe takım vardı ortada. Yeni bitirdiği yuvasında üçüncü maçına çıkabildi ancak Kartal. Ve dünya tarihinde stadı olmadan mutlu sona ulaşıp, bir ilke gururla imza attı Kartal..

Güneş’in eseri

Son haftalarda şampiyonluklar kaçıran Şenol Güneş için de bir ilkti. Çok iyi hazırladığı takım, arzu, hırs azim doluydu. Evinde bir başka oynayan Beşiktaş, ikinci devreye Gomez’in golü ile başlayıp farka yelken açtı. Kartal öyle bir futbol oynadı ki, beraberlik değil de, 5-6 farklı galibiyet gereken maç havasında. 90 dakika bitene kadar oyun disiplininden en küçük taviz verilmedi.

Teşekkürler

İkinci yarı Webo’nun şeref sayısına rağmen, sahanın tek hakimi Beşiktaş idi. Başkan Fikret Orman’dan malzemecisine.. Emek verip alın teri döken; oynayan, oynamayan tüm futbolculara. Güneş ve ekibine.

O stat senin, burası benim demeden takımı yalnız bırakmayan cefakar taraftarına.. Tepeden, tırnağa herkese teşekkürlerle..

Nice şampiyonluklara Kartal...

Bir tebrik de Osmanılspor’a. Güçleri ölçüsünde her türlü mücadeleyi futbol kuralları içinde sahaya sürdüler.